XXVIII. "Honey if you stay, I'll be forgiven"

Hej! Dzisiaj krótko i beznadziejnie :D

Z moim mózgiem jest coś nie ten tego i dlatego rozdział może nie mieć sensu :D

Z góry przepraszam :D

Z dedykacją dla... Wszystkich :P

_________________________________ 

Gerard

Będąc w pracy cały czas myślałem o Franku. Mój mały skarb się przeze mnie rozchorował. Wydaję mi się, że z każdą chwilą ten dystans między nami się zmniejsza. A przynajmniej staram się,  aby się zmniejszył. Mam nadzieję, że w końcu uda mi się dotrzeć do jego serca. Po pracy szybko poszedłem do Franka. Zadzwoniłem na dzwonek , a po chwili drzwi się otworzyły. To co w nich zobaczyłem, nie było widokiem moich marzeń.

-Co ty tu robisz?-usłyszałem pytanie Olivera

-Co ja tu robię?-oburzyłem się-Raczej co ty tu robisz?

-Przyszedłem się zająć Frankim-odpowiedział

-Sam sobie świetnie radziłem. Nikt cię tu nie prosił

-Ciebie również

Staliśmy tak w milczeniu piorunując się wzrokiem. Mało brakowało i byśmy się na siebie rzucili.

-Oli, wpuść go-usłyszeliśmy zachrypnięty głos Franka

Uśmiechnąłem się zwycięsko i wślizgnąłem do środka. Oliver trzasnął drzwiami i nie zwracając na mnie uwagi poszedł do sypialni Franka. No to rozpocznie się wojna. Wojna o Frankiego.

Po chwili również ruszyłem po schodach w stronę pokoju. Wszedłem do pomieszczenia i zobaczyłem Olivera tulącego Franka. Kiedy Frank mnie dostrzegł szybko odepchnął od siebie chłopaka.

-Fajnie, że przyszedłeś-uśmiechnął się do mnie Frankie

-Obiecałem, że się tobą zajmę-powiedziałem i przysiadłem na łóżku z dala od Olivera

-Zrobiłbyś mi herbatę?-spytał

-Ja zrobię!-wtrącił się Oli

Z trudem się powstrzymałem, żeby czymś w niego nie rzucić. Frank najwyraźniej zauważył moje zdenerwowanie i wplótł swoje palce w moje.

-Proszę, nie kłóćcie się-odezwał się

-Ale on mi cię odbiera-westchnąłem

Po chwili do pokoju wszedł Oli z kubkiem herbaty.

-Masz skarbie-powiedział i podał czarnowłosemu kubek

To co czułem najkrócej można opisać tak: rozsadzało mnie od środka. Miałem go dość. Po prostu dość. Wszystko było by w porządku gdyby nie on i jego pieprzona morda. Ale nadal będę walczył o względy Franka. Jest dla mnie ważniejszy od wszystkiego innego.

Oliver siedział u Franka do wieczora i miałem szczere nadzieje, że nie zostanie na noc. W końcu koło 22 dzięki Bogu poszedł sobie.

-Jestem zmęczony-odezwał się Frank

Spojrzałem na niego pytająco, a on tak jakby zrozumiał moje intencje i pozwolił położyć się obok.

-Za co go tak lubisz?-spytałem

-Czemu pytasz?

-Chce wiedzieć co on ma w sobie takiego, czego nie mam ja

-Hm...-zastanowił się-Jest opiekuńczy, zabawny, po prostu cudowny...

-Podoba ci się, prawda?

-Nie wiem. Ja już nie wiem co czuję-odwrócił się na drugi bok

Westchnąłem i delikatnie objąłem jego drobne ciałko, przyciągając bliżej siebie. 

-Gerard...-zaczął

-Przepraszam-odparłem i odsunąłem się

-Nie... Chciałem... Chciałem, żebyś przytulił mnie jeszcze mocniej

Zdziwiłem się, ale wykonałem jego polecenie. Jego kochane, delikatne ciało przylegało idealnie do mojego. Jego czarne włosy łaskotały moją twarz. Delikatnie pochyliłem się i zacząłem składać pocałunki na jego szyi, na co Frank odpowiedział cichym mruknięciem. 

_____________________________

Muahahahahhahaha, jestem wredna i urywam w takim momencie :3

Zastanawiajcie się co się stało później :P