XXXI. "Mama, Stop asking me questions. I’d hate to see you cry."

 Według moich obliczeń pojawią się jeszcze z 2 rozdziały... Przykro mi ;___;

No to dzisiaj znowu tak romantycznie... Chyba xd 

Jakby ktoś chciał być o wszystkim informowany to tutaj jest mój twitter (założony tylko na potrzeby strony xd taki fejm) Na Na Na

Jeśli ktoś chce jeszcze jakiś inny sposób informowania to piszcie ;p zrobie wszystko dla fanów (ah ta sława) 

Jeszcze raz, dziękuje za wyświetlenia i komentarze :*

__________________________

Gerard

Rano obudził nas dzwonek do drzwi. Leniwie wstałem, pozbierałem swoje rzeczy i zszedłem na dół. Otworzyłem drzwi i zobaczyłem tą krzywą mordę Olivera.

-Co ty tu robisz?!-spytałem

-Przyszedłem do Frankiego-odpowiedział

-On nie chce cię widzieć

-Chcę rozmawiać z nim a nie z tobą-warknął

Usłyszeliśmy jak ktoś zbiega po schodach i już po chwili obok nas stał Frank.

-Frankie, skarbie! Proszę cię wybacz mi-zaczął Oliver i upadł przede nim na kolana-Kocham ciebie i tylko ciebie!

-Nie rozumiesz, że go zraniłeś?-wtrąciłem

-Tak jak ty, idioto!-odpowiedział Oli

Frank przez chwilę wpatrywał się w klęczącego przed nim chłopaka.

-Oliver... Między nami nic nie było i nie będzie. Ja kocham tylko Gerarda-odezwał się w końcu

W oczach Olivera pojawiły się łzy. Spojrzał na Franka i na mnie, a potem wstał.

-Rozumiem...-westchnął-No to... Szczęścia

Kiedy tylko zamknąłem drzwi, odezwałem się:

-Naprawdę denerwuje mnie ta jego morda

Frank zaśmiał się i przytulił do mnie.

* * *

Zbliżały się święta Bożego Narodzenia. Mikey znów zaprosił nas do siebie, a my oczywiście przyjęliśmy zaproszenie. Już nie mogłem się doczekać.

Dzień przed wyjazdem do Mikey'go mieliśmy przygotowane wszystkie prezenty i przekąski.

Wieczorem leżeliśmy w łóżku i rozmawialiśmy.

-Jak myślisz, jak to będzie w przyszłości?-spytał Frankie

-Nie myśl o przyszłości. Liczy się tylko tu i teraz

-Ale... Poznam kiedyś twoich rodziców?

-Kiedyś na pewno...-odparłem-Ale wpierw ich przygotuję do tego psychicznie-uśmiechnąłem się

Ułożył się obok mnie i przymknął oczy. Nie mogłem się powstrzymać i wsunąłem swoją zimną dłoń pod jego koszulkę.

-Gerard, zboczuchu-mruknął

Zacząłem jeździć ręką po jego torsie, co przyprawiało go o dreszcze. Pochyliłem się nad jego szyją i składałem na niej delikatne pocałunki.  

-Gerard... Wiesz, że mógłbym się z tobą pieprzyć nawet cały dzień, ale akurat teraz jestem bardzo zmęczony

Zrobiłem smutną minkę, ale nie zabrałem dłoni z jego torsu.

-Innym razem-uśmiechnął się

* * *

W końcu pojechaliśmy do Mikey'go. Staliśmy pod drzwiami i czekaliśmy aż otworzy. Wreszcie wpuścił nas do środka. Wymieniliśmy kilka uścisków i miłych słówek.

-Gerard... Mam dla ciebie niespodziankę...-zaczął mój brat i pociągnął mnie za rękę w stronę kuchni

Zobaczyłem Alice, rozmawiającą z naszymi rodzicami.

-O Mój Boże! Gerard, synku!-ucieszyła się mama-Tak dawno cię nie widziałam!

-M..Mama?-zdziwiłem się i spiorunowałem wzrokiem Mikey'go

-Michael mówił, że z kimś przyjedziesz... Wreszcie pozamy Lindsey?-spytał tata

-No nie do końca...-odparłem i poszedłem do przedpokoju po niczego nie świadomego Franka

-Moi rodzice tu są-szepnąłem mu do ucha i wprowadziłem go do kuchni

Rodzice spojrzeli zdziwieni na mnie, na Franka, a potem na Mikey'go. Uśmiechnąłem się nieśmiało.

-Mamo, tato... To jest Frank-odezwałem się-Mój chłopak

Miałem wrażenie, że mama zaraz zemdleje. Na tatę wolałem nawet nie patrzeć. Popatrzyłem na Alice. Stała obok mamy ze swoim uśmiechem i mrugnęła do mnie porozumiewawczo.

-Może pomoże mi pani z ciastem?-odezwała się, kiedy zauważyła, że atmosfera stała się dosyć nieciekawa

-Oczywiście-odparła wmurowana mama

Razem z Mikey i Frankiem wyszliśmy z kuchni i udaliśmy się do salonu.

-Ty debilu!-powiedziałem i uderzyłem brata w ramię

-No co? Dzisiaj czeka was druga niespodzianka i dlatego musiałem zaprosić rodziców-uśmiechnął się

Po zjedzonej kolacji, mama zaczęła się przyzwyczajać do Franka. Wypytywała od kiedy jesteśmy razem i takie tam.

-Mamo, tato, Gerard, Frank..Alice..-odezwał się Mikey-Chciałem... Mam ważną sprawę-wstał z krzesła i klęknął przed Alice-Alice, kochanie... Wyjdziesz za mnie?-spytał i otworzył przed nią pudełko z pierścionkiem

-Oczywiście, że tak!-ucieszyła się i założyła pierścionek

Na twarzy każdego z nas automatycznie zawitał uśmiech.