XXIV. "I miss you more than I did yesterday"

 Zostałam zmuszona aby dodać ten rozdział .___.

Z dedykiem dla ~Crazy Unicorn która mnie męczy .__. Ale i tak cię kocham :3 :*

Mam nadzieję, że nie jest aż taki chujowy jak mi się wydaje .__. 

_____________________________________ 

Gerard

Na urodzinach Frankiego, trochę się upiłem, więc nie do końca pamiętam co się działo. Mam tylko jakieś przebłyski.

Długo myślałem co mu dać w prezencie i na szczęście przeglądając stare rzeczy znalazłem kilka naszych zdjęć. Olśniło mnie, że Frankie pewnie by się ucieszył z takiego albumu.

Kilka dni po urodzinach, poszedłem z Frankiem się przejść po mieście. Od czasu zerwania z Lindsey spędzam z nim o wiele więcej czasu. A właśnie... Lindsey... Szczerze mówiąc, nie tęsknie za nią. Cieszę się, że jednak z nią zerwałem.

-Chodźmy popatrzeć na pieski!-krzyknął Frank pokazując ręką schronisko

Wielbiciel psów... Zgodziłem się, bo szczerze sam je uwielbiam. Przechadzaliśmy się spokojnie, aż w pewnym momencie Frank o mało mi tak nie zaczął piszczeć.

-Popatrz, jaki on jest przecudowny!-krzyknął do mnie z szerokim uśmiechem, a ja próbowałem go uciszyć-No patrz! Jejku, jakie oczka! O jezu!

-Frank, przytkaj się! Zaraz nas stąd wywalą

-Mogę go sobie kupić?-spytał

-Czemu mnie pytasz?-zdziwiłem się

-No bo wtedy...-zaczął, ale po chwili urwał i znowu zajął się gapieniem na psa

-Frank, o co chodzi?

Udawał, że nie słyszy mojego pytania i zaczął szukać pieniędzy po kieszeniach. Po chwili chciał ruszyć dalej, ale chwyciłem go za ręke.

-Powiedz o co chodzi-poprosiłem

Pokręcił głową i uwolnił swoją dłoń z mojego uścisku. Na razie postanowiłem dać spokój, a najwyżej wypytam go później.

Przechadzając się po schronisku, Frank znalazł jeszcze przynajmniej 3 inne słodkie psiaki. Nie mógł się zdecydować, więc stwierdził, że przyjdzie tu kiedy indziej i kupi od razu wszystkie. Psychopata.

Wracając do domu szliśmy przez park. O tej porze roku chodziło tędy coraz mniej ludzi.

-Frank... Powiedz mi o co ci chodziło-poprosiłem

-To nieistotne-stwierdził

Zatrzymałem się przed nim, blokując mu drogę.

-No proszę cię, mów. Przecież nie ucieknę stąd i nie zostawię cię samego. Zaufaj mi.

Przez chwilę stał w milczeniu wpatrując się w swoje buty. Zauważyłem, że po jego policzku spłynęła łza.

-No bo, wtedy na urodzinach...-zaczął-Byłeś strasznie pijany... I... I ja cię poprosiłem, żebyś mnie pocałował...I ty to zrobiłeś... Wtedy, miałem wrażenie, że cały czas coś dla ciebie znaczę-powiedział i szybkim krokiem mnie ominął

Pocałowałem go? Więcej nie pije na imprezach...

-Frank, zatrzymaj się-odwróciłem się za nim i chwyciłem go za ręke-Przepraszam, że to tak wyszło.

-Przecież to nie twoja wina-odparł

Niebo w momencie zasłoniła warstwa czarnych chmur, z której już po chwili zaczęło padać. Ok, padać, to za mało powiedziane. Lunęło tak, jakbyś ktoś wylewał na nas wodę z wiadra. Frank pociągnął mnie za ręke.

-Chodź, idziemy do mnie-zaproponował

* * *

Następnego dnia postanowiliśmy pójść kupić któregoś psa (udało mi się wybić mu z głowy pomysł kupienia wszystkich). Wpierw weszliśmy do sklepu z różnymi zabawkami i smyczami.

-Wiesz co, Gee? W końcu kupię tego Goldena-stwierdził

-Jak Golden, to myślę, że ta obroża będzie pasować-wtrącił sprzedawca

Spojrzeliśmy zdziwieni w jego stronę. Miał długie czarne włosy i kilka tatuaży, które starał się ukryć pod koszulą.

-Tak pan myśli?-spytał Frank

-Możecie mówić mi Oliver-uśmiechnął się

-Frank-odwzajemnił uśmiech-A to Gerard

Zaczęli dyskutować o psach i tym podobne. Oliver cały czas przyglądał się Frankowi i wydało mi się to podejrzane.

-Za kilka minut kończę pracę, może pójdziemy razem do tego schroniska?-spytał Oli

-Z chęcią-ucieszył się Frank

No kurde jeszcze czego. Chciałem sobie sam na sam z Frankiem pochodzić i pogadać, a wtrąca się ten idiota, którego nawet nie znamy. Przecież on może być psychopatą, złodziejem, kimkolwiek! A Frank oczywiście uradowany, że ten cymbał idzie! Nie chodzi, o to, że byłem zazdrosny. No może trochę... No ale kto by nie był?! Idę sobie z chłopakiem... Znaczy się... Idę sobie z przyjacielem na miasto, a tu nagle wpieprza się jakiś idiota.

Oczywiście w schronisku nie do końca się mną przejmowali. Sami sobie spacerowali i dyskutowali, a ja tylko dotrzymywałem im towarzystwa.

Na szczęście Oliver mieszkał w innej części miasta niż my, więc w końcu musieliśmy się pożegnać.

-Coś się stało?-spytał Frank po zauważeniu mojej naburmuszonej miny

-Denerwuje mnie ten Oliver

-Fajny jest-uśmiechnął się Frank

Jeszcze mi tego brakowało, żeby Frank się w nim zakochał.

-A co, zazdrosny jesteś?-zapytał

-Co?! Nie... Po prostu mnie denerwował... I jeszcze do tego cały czas się na ciebie gapił

-Patrzył się na mnie?-ucieszył się Frank

No cudownie. Teraz spacery "sam na sam" będą jeszcze z tym Oliverem. Pewnie się w sobie zakochają, a wtedy Frank już totalnie o mnie zapomni. Gorzej jeżeli ten Oliver zrani mojego Franka. Chwila... Ja go tutaj najbardziej zraniłem. Przecież ja go cały czas ranie...Mimo tego, że nie chcę.