IX. "Would you carry me to the end?"

Pam Pam Pam...
Panie i panowie, gratulujcie mi xd Udało mi sie przepisać to badziewie :D
Z dedykacją dla mojej Olki <3 Wiem że kochasz romantyczne fragmenty :3
Nadal obawiam sie, że akcja za szybko się rozkręca, no ale tak w życiu bywa... xd
A no i ten tego... dziękuje za wyświetlenia *u*
W ciągu ponad tygodnia zdobyłam aż 630 wyświetleń :D 
__________________________  

Frank

Byliśmy już razem rok. Tak, calusieńki rok. Nawet nie zauważyłem kiedy to zleciało.

Kiedy sie obudziłem, usłyszałem jakieś kroki po pokoju. Gerard pewnie już wstał, a ja będe sie wylegiwał.

-Frankie, wiem że nie śpisz-usłyszałem-Wstawaj, dzisiaj walentynki

Walentynki? Nigdy nie lubiłem tego święta. Może dlatego, że nie miałem go z kim spędzać.  Przysiadł na łóżku i zaczął mnie głaskać po policzku.

-Wstaniesz?-spytał

Mruknąłem coś w stylu "Daj mi pospać" i odwróciłem sie na drugi bok. Nie że nie chciałem spędzać z z nim walentynek... Po porostu nie chciało mi sie wstawać. Grawitacja ma to do siebie, że rano jest silniejsza.

-Są walentynki, a ty nie spędzisz tego święta w łóżku-usłyszałem i poczułem, że Gerard podnosi mnie na rękach-Chyba że ze mną

-Ok, wstaje. Tylko mnie postaw-poprosiłem

Posłusznie odstawił mnie na ziemie. Poszliśmy do kuchni. Na blacie stołu leżało pudełeczko w kształcie serca z czekoladkami.

-Dziękuje skarbie-powiedziałem przytulając sie do niego

-To nie koniec niespodzianek-uśmiechnął sie

-Cholera, chłopacy wymyślili se próbe-przypomniało mi sie-Będe w domu koło 17

-Nie ma problemu-nadal nie tracił uśmiechu

Z próby udało mi sie zwinąć koło 16:30.

Wślizgnąłem sie do domu. Ciemność. Zajebiście, Gerarda nie ma. Chciałem go zaskoczyć, że wracam tak wcześnie a tu dupa. Poszedłem do kuchni zrobić sobie kawe i wtedy odkryłem kolejną niespodzianke.

Stół był przykryty czerwonym obrusem, na nim były porozkładane talerze, sztućce i zapalone świeczki. Gerard przytulił sie do mnie od tyłu, całując w szyje.

-Szczęśliwych walentynek kochanie-usłyszałem

Odwróciłem sie i stanąłem na palcach. Cmoknął mnie w usta i uśmiechnął sie szatańsko. Długo wpatrywał sie w moje oczy. Musze przyznać, ale uwielbiałem te jego oczy. To jego spojrzenie i rozszerzające sie źrenice kiedy na mnie patrzy. Spojrzałem na jego usta. Usta, które smakowały tak słodko i które tyle razy muskały moje. To jest definicja szczęścia. Mojego szczęścia. Chce aby było tak zawsze. Już do końca świata. Po długim wpatrywaniu sie w jego usta, w końcu nasze wargi dotknęły sie. Delikatnie sie dotykały, ale w końcu pocałunek przerodził sie w coś namiętnego. Wsunął ręce pod moją koszulke. Poczułem przyjemny chłód jego rąk. W końcu po przynajmniej 5 minutowym pocałunku odkleił sie ode mnie.

-Chodź zjeść-uśmiechnął sie  

Na kolacje przygotował spaghetti i lampke wina.

Po romantycznej kolacji poszedłem do łazienki, a Gerard powiedział że będzie w sypialni. W łazience ogarnąłem troche włosy. Co jeżeli Gerard chce czegoś więcej? Jeżeli chce to zrobić? W sypialni czekała na mnie kolejna niespodzianka. Dużo świeczek, łóżko obsypane płatkami róż i do tego z odtwarzacza usłyszałem Nirvane-All Apologies. Stałem przez chwile taki zaskoczony. On to wszystko przygotował dla mnie. Dla nas. Leżał na łóżku z nogami ugiętymi w kolanach i czekał na jakąś moją reakcje.

W końcu położyłem sie między jego nogami i pozwoliłem aby nasze usta złączyły sie w namiętnym pocałunku.

-Kocham cie-powiedziałem

-Ja ciebie też-uśmiechnął sie

-Na zawsze razem?

-Na zawsze i jeszcze dłużej

Nie lubie słowa "zawsze". Zawsze, to bardzo długi okres czasu. Ale wierzyłem mu.

Powoli zaczął rozpinać mi pasek. Chwilowo zawahałem sie, ale w końcu dałem mu do zrozumienia że może działać dalej.

Zrobiliśmy to. Dlatego te walentynki zapamiętam na zawsze.